In de overgang
Door: Luuk
Blijf op de hoogte en volg Luuk
19 Januari 2014 | Cambodja, Sâmraông
In de overgang
Vandaag is het zover. Ik wordt op transport gezet richting Cambodja.
Op zich is een grenspassage niet spannend maar deze kan nog wel eens lastig gaan worden.
In de Lonely Planet, de reisbijbel voor de reiziger, wordt mijn grensovergang genoemd in een hoofdstuk dat "Scambodia" heet. Zie je het al voor je: De eenzame reiziger die onwetend om zich heen kijkt, krom loopt van zijn te zware rugzak. De ideale prooi.
Dat ga ik mij dus niet laten gebeuren.
Om 06:30 had ik van iedereen afscheid genomen. Ik heb me naar het dichtstbijzijnde busstation laten brengen. Toch al gauw een drie kwartier rijden.
Het bus station bestond uit een bankje, een bord met daarop de vertrektijden geschilderd, en...Ja dat was het.
Hier stond ik in mijn eentje te wachten. Om 07:30 kwam er een soort van vrachtwagen de bocht om zijlen wat dus de bus was. Op de achterkant hadden ze aan de zijkanten, bankjes getimmerd. Plek voor wel 30 man. Met de twee andere passagiers waren we met zijn drieën.
Met zo'n 30 kilometer per uur stoven we op de volgende bestemming af. Hoe laat we daar aan zouden komen hing af van het aantal passagiers dat er onderweg opgepikt moesten worden. Gelukkig waren er dit niet veel en anderhalf uur later tufte we het busstation van Surin binnen. Kosten voor deze rit; 40 Thaise baht. = 0.90 Euro.
Op zoek naar de busmaatschappij die mij naar de grens kan brengen.
Achter het glas van de 30 hokjes is het bij het 5de hokje raak. Een bedrijf dat mij wil brengen. De grensovergang aan de Thaise kant heet Chong Jom en de Cambodjaanse kant heet O Smach.
Ligt allemaal lekker in de mond van een westerling.
1 uur en 15 minuten heeft de minivan erover gedaan. Kosten: 60 Thaise bath. = 1,35 Euro.
Eenmaal aangekomen staat de eenzame reiziger voor een leger douanebeambten.
Deel 1. Het land uitkomen. Ik schoof mijn paspoort en mijn uitreisformulier door het schuifraampje. Achter het raampje zat een Thaise douanebeambte die mij vrolijk toelachte. Na het zetten van de 4(!) stempels kreeg ik mijn paspoort terug en mocht door. Nu was ik officieel op grondgebied dat van niemand is.
Deel 2. Een visum voor Cambodja kopen. Officieel kost een visum on arrival 20 $. Er zijn voorbeelden 21 $ tot wel 30 $. Alles wat boven de 20 $ is verdwijnt rechtstreeks in de zak van de beambte.
50 meter verder in een ander gebouwtje moest ik naar het volgende schuifraampje. Hier zaten twee beambte en achter hun zat op een verhoging de hoofd beambte.
Ik schoof mijn paspoort, één biljet van 20 $ en twee pasfoto's door het luikjes heen en keek snel de andere kant op in de hoop dat ze niet om extra geld vroegen.
De ene beambte begon het nagelnieuwe dollar biljet te inspecteren en de andere ging met mijn paspoort aan de gang. Het visum werd er in geplakt, een hoop stempels en ik kon gaan. Nee, eerst moest de hoofdbeambte alles controleren wat die andere snuiters gedaan hadden om vervolgens zijn eigen stempel te zetten.
Toen dit gebeurd was kreeg ik mijn paspoort terug en zei de beambte: finish!
Het visum is binnen.
Deel 3. Op naar het volgende loket. Hier moest ik in de rij wachten op nog meer stempels. Gelukt. Ik was in Cambodja.
Al snel kwam er iemand met lang zwart haar, achterovergekamd, zonnebril, evenveel goud als B.A. Baracus en slangen leren kaarsen op mij af. Wat hij ook tegen mij gaat zeggen: het antwoord is NO.
De volgende was wel wat aardiger. Had geen zonnebril maar wel een gigantische snor om zich achter te verschuilen. Hij bood me een rit aan van 1500 Thaise baht om op mijn eindbestemming Siem Reap aan te komen. Voor een rit van drie uur veel te veel geld.
Helaas weet de besnorde ook dat ik echt naar Siem Reap moet. Er is nog een andere optie om er te komen. Dat is openbaar vervoer. Ja het is goedkoop maar het zal me één dag reizen kosten en dat vindt ik het geld niet waard.
Gelukkig zaten er in de auto al twee Cambodjaanse dames. Dit maakt het onderhandelen voor mij een stuk gemakkelijker. Het is me voor 800 gelukt om bij mijn hotel afgezet te worden. 18 Euro is ook te veel maar ja. Ik denk toch dat ik het niet verkeerd heb gedaan.
De rit verliep zeer voorspoedig. Eindelijk weer met 120 km. per uur over een snelweg. Van deze snelweg maakte ook het loslopend vee, honden, brommers en fietsers gebruik.
Snel inchecken en lekker op het bed neerploffen.
Nou weet ik niet wat ik net hoorde kraken, het bed of mijn rug.
Vandaag is het zover. Ik wordt op transport gezet richting Cambodja.
Op zich is een grenspassage niet spannend maar deze kan nog wel eens lastig gaan worden.
In de Lonely Planet, de reisbijbel voor de reiziger, wordt mijn grensovergang genoemd in een hoofdstuk dat "Scambodia" heet. Zie je het al voor je: De eenzame reiziger die onwetend om zich heen kijkt, krom loopt van zijn te zware rugzak. De ideale prooi.
Dat ga ik mij dus niet laten gebeuren.
Om 06:30 had ik van iedereen afscheid genomen. Ik heb me naar het dichtstbijzijnde busstation laten brengen. Toch al gauw een drie kwartier rijden.
Het bus station bestond uit een bankje, een bord met daarop de vertrektijden geschilderd, en...Ja dat was het.
Hier stond ik in mijn eentje te wachten. Om 07:30 kwam er een soort van vrachtwagen de bocht om zijlen wat dus de bus was. Op de achterkant hadden ze aan de zijkanten, bankjes getimmerd. Plek voor wel 30 man. Met de twee andere passagiers waren we met zijn drieën.
Met zo'n 30 kilometer per uur stoven we op de volgende bestemming af. Hoe laat we daar aan zouden komen hing af van het aantal passagiers dat er onderweg opgepikt moesten worden. Gelukkig waren er dit niet veel en anderhalf uur later tufte we het busstation van Surin binnen. Kosten voor deze rit; 40 Thaise baht. = 0.90 Euro.
Op zoek naar de busmaatschappij die mij naar de grens kan brengen.
Achter het glas van de 30 hokjes is het bij het 5de hokje raak. Een bedrijf dat mij wil brengen. De grensovergang aan de Thaise kant heet Chong Jom en de Cambodjaanse kant heet O Smach.
Ligt allemaal lekker in de mond van een westerling.
1 uur en 15 minuten heeft de minivan erover gedaan. Kosten: 60 Thaise bath. = 1,35 Euro.
Eenmaal aangekomen staat de eenzame reiziger voor een leger douanebeambten.
Deel 1. Het land uitkomen. Ik schoof mijn paspoort en mijn uitreisformulier door het schuifraampje. Achter het raampje zat een Thaise douanebeambte die mij vrolijk toelachte. Na het zetten van de 4(!) stempels kreeg ik mijn paspoort terug en mocht door. Nu was ik officieel op grondgebied dat van niemand is.
Deel 2. Een visum voor Cambodja kopen. Officieel kost een visum on arrival 20 $. Er zijn voorbeelden 21 $ tot wel 30 $. Alles wat boven de 20 $ is verdwijnt rechtstreeks in de zak van de beambte.
50 meter verder in een ander gebouwtje moest ik naar het volgende schuifraampje. Hier zaten twee beambte en achter hun zat op een verhoging de hoofd beambte.
Ik schoof mijn paspoort, één biljet van 20 $ en twee pasfoto's door het luikjes heen en keek snel de andere kant op in de hoop dat ze niet om extra geld vroegen.
De ene beambte begon het nagelnieuwe dollar biljet te inspecteren en de andere ging met mijn paspoort aan de gang. Het visum werd er in geplakt, een hoop stempels en ik kon gaan. Nee, eerst moest de hoofdbeambte alles controleren wat die andere snuiters gedaan hadden om vervolgens zijn eigen stempel te zetten.
Toen dit gebeurd was kreeg ik mijn paspoort terug en zei de beambte: finish!
Het visum is binnen.
Deel 3. Op naar het volgende loket. Hier moest ik in de rij wachten op nog meer stempels. Gelukt. Ik was in Cambodja.
Al snel kwam er iemand met lang zwart haar, achterovergekamd, zonnebril, evenveel goud als B.A. Baracus en slangen leren kaarsen op mij af. Wat hij ook tegen mij gaat zeggen: het antwoord is NO.
De volgende was wel wat aardiger. Had geen zonnebril maar wel een gigantische snor om zich achter te verschuilen. Hij bood me een rit aan van 1500 Thaise baht om op mijn eindbestemming Siem Reap aan te komen. Voor een rit van drie uur veel te veel geld.
Helaas weet de besnorde ook dat ik echt naar Siem Reap moet. Er is nog een andere optie om er te komen. Dat is openbaar vervoer. Ja het is goedkoop maar het zal me één dag reizen kosten en dat vindt ik het geld niet waard.
Gelukkig zaten er in de auto al twee Cambodjaanse dames. Dit maakt het onderhandelen voor mij een stuk gemakkelijker. Het is me voor 800 gelukt om bij mijn hotel afgezet te worden. 18 Euro is ook te veel maar ja. Ik denk toch dat ik het niet verkeerd heb gedaan.
De rit verliep zeer voorspoedig. Eindelijk weer met 120 km. per uur over een snelweg. Van deze snelweg maakte ook het loslopend vee, honden, brommers en fietsers gebruik.
Snel inchecken en lekker op het bed neerploffen.
Nou weet ik niet wat ik net hoorde kraken, het bed of mijn rug.
-
23 Januari 2014 - 08:03
Barmans:
Goe gedaan jochie!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
